Van Boston naar Wijhe (home sweet home)

Hallo lieven mensen,

Voor de allerlaatste keer ga ik even de tijd nemen voor een verslagje.

Onze laatste dag in Boston was een heerlijke dag. We twijfelden eerst nog om Boston in te gaan, want je hebt alle spullen in de auto liggen en je weet niet precies waar je je auto kan parkeren.

Nou Hans had een geweldige plek gevonden, het Constitution Museum net aan de andere kant van de Charlestown Bridge, waar we de route van de Freedam Trail konden beginnen. Betaald parkeren in een chique kantorenwijk, dus staat je auto veilig!

Het was heerlijk zonnig weer, 30 gr. en gelukkig niet vochtig!.
Mooie wandeling gemaakt van 4 miles door Boston, veel oude gebouwen en als er al nieuwe tussen staan, dan is het in dezelfde stijl gebouwd.
Natuurlijk niet alles, er staan ook veel nieuwe gebouwen, maar het past allemaal bij elkaar.

De Trail liep van Monument Square, waar het Bunker Hill Monument staat ( lijkt op de naald in Washington) tot midden in het centrum van Boston, het Boston Common Park.
Boston is een van de steden waar de meeste migranten zich vestigden, er wonen ongeveer 600.000 mensen en wordt ook wel de hoofdstad van " Iers Amerika" genoemd, omdat 15 % uit Ieren bestaat. Daarna is 14,4 % Hispanics en Latino's, 25,3 % van Afrikaanse afkomst en nog 7,5 % Aziatisch.

In veel gedeeltes waar wij doorheen wandelden, werd er Spaans gesproken
Boston wordt omringd door water, links de Charles rivier en rechts de Atlantic.

In het North End Park even heerlijk gezeten, stonden overal tafeltjes, stoeltjes en banken. Leuke plek, kinderen konden er heerlijk in de waterstralen van de kleine fonteintjes spelen.

We raakten in gesprek met een man, die alleen aan een tafeltje zat en die ons vroeg waar we vandaan kwamen. Dus uit Holland, ja oke, maar waar in Holland. Dus wij natuurlijk zeggen: zo'n kleine plaats in het noordoosten Zwolle!!!!
Natuurlijk wist hij dat: was namelijk militair geweest en had 12 jaar in Duitsland vertoefd en was al 42 jaar met een Nederlandse vrouw getrouwd.
En hij vroeg ook waar we allemaal geweest waren: nou begonnen in Arizona, enz, enz. Oh he said, you are really gypsy's, oh nee zigeuners!!!!
Was wel grappig uit de mond van een Amerikaan te horen dat we zigeuners waren..................... en ach waarom niet, heerlijk dat rondtekken in de wereld.
Ben echt blij dat Hans er ook zo over denkt....!

Om 16.00 uur een taxi naar de auto genomen ( slechte timing, spits en alles stond vol..... en de teller bleef lopen, hihi!!!! Slimme zet van ons).
Ook het parkeergeld was Amsterdamse prijzen, maar goed de koffers zaten er nog in.

En ik weer rijden en Hans mij de weg wijzen en navigeren met zijn IPad in de hand, dat werkt echt geweldig........... binnen no time had hij mij via allerlei binnenweggetjes en door woonwijken naar de Rental Returns gebracht ( waar wij de auto moesten inleveren en vandaar keurig met een shuttle naar het vliegveld werden gebracht).
Hahaha, we zagen de Rental Returns liggen aan de andere kant van de weg, maar konden er niet bij........................ de weg was afgesloten met een slagboom en alleen toegankelijk voor geautoriseerd personeel..... en dat stond NIET op de IPad, lachen...........!!!!

Nou dus een kle......eind terug rijden, maar uiteindelijk gelukt, zonder al te veel oponthoud van files.
Een auto inleveren is echt een eitje in Amerika, een man loopt om de auto, kijkt op z'n computer of je betaald hebt, je levert je sleutel in, hij kijkt of de tank vol zit en je kunt gaan. Met 5 minuten ben je klaar, wij stonden nog uit te laden en de man was alweer verdwenen...... op naar de volgende.

Shuttle naar het Logan International Airport genomen, we waren er vroeg, tegen 18.00 uur. Eerst nog even omgekleed, want het was natuurlijk nog korte broeken weer en hempjes, daarna spullen in de koffer en ingecheckt.
We hadden afgesproken direct kenbaar te maken, dat de overstaptijd wel heel erg krap was en of het niet beter was ons direct te boeken voor de eerstvolgende vlucht. Nee hoor, volgens de baliemedewerker was het beleid van Air France dat het overstappen in 1 uur moest lukken..... nou ja toen hebben we het maar overgegeven en zouden het wel zien.

Er gingen op dat moment (was toen ongeveer 19.30 uur) heel veel vluchten, dus het was een enorme rij voor de paspoortcontrole tot bijna buiten.
Nou wij hadden alle tijd, ons toestel ging pas om 22.50 uur.
Zat nog wat te rommelen in mijn tasje en vond de extra sleutel van de huurauto, bale, het ging ook zo snel...........
Wat doen we nu....... niks, opsturen en toen had Hans het lumineuse idee om nog even met de shuttle op en neer te gaan, ....................... gelukt!!!
De man bij het verhuurbedrijf vond het geweldig dat we daarvoor terug kwamen, gaat Hans die arme man vertellen dat we al in het vliegtuig zaten..... en wij er weer uit.......ja en toen had de man wel door dat hij een beetje in de maling genomen werd, maar hij had humor.........!
We waren binnen 25 minuten terug en het voordeel was: de file voor de paspoortcontrole was nagenoeg verdwenen.

Even een klein hapje gegeten ( we zijn allebei aangekomen en ik zeg niet hoeveel, haha) en om 22.00 uur naar de gate.
We hadden beduidend minder beenruimte dan op de heenreis, wat natuurlijk voor Hans vervelend is met zijn lange stelten.
Na weer een maaltijd ( toch zo raar dat we aangekomen zijn, snap er niets van..............)werd het licht uitgedaan en hebben we een paar uurtjes geslapen.
Keurig op tijd in Parijs en nu werd het spannend, de purser aan boord had al gezegd dat het zou lukken, als we de paspoortcontrole mee hadden en we heel snel zouden lopen!!!!
Het lopen viel me mee, maar de paspoortcontrole was een ramp: Mega dikke rijen, dus dat ging 'm niet worden. Hans direct een grondstewardess aan haar rok ( ja en dat is goed, want ze had geen jasje aan, haha)getrokken en het was allemaal No problem, we zouden dat wel halen.

Passagiers met een vertrektijd van 12.30 uur mochten door de Quick Lane, maar die van 12.35 uur ( wij dus...) hadden nog de tijd. Ja hoor het was inmiddels bijna 12.10 uur en er stond een achterlijke lange rij.......
Oke (Hans had inmiddels ook al een 2de grondstewardess zowat over het hek getrokken......hihi), gelukkig kwam er een andere man, die ook met deze vlucht mee moest en die toch wat stampij ging maken.... en wij helpen natuurlijk......... ja en toen had die muts nr.1 in de gaten dat het wel heeeeeel krap werd, dus overal poortjes open en stonden we in 1 keer vooraan.........
Zeldzaam, wat een gestress, Hans alvast vooruit gelopen, die ging het vliegtuig tegen houden en wat was ik jaloers op hem dat ik geen hardloper ben.......

Al met al het is gelukt, maar ik raad niemand aan om via Parijs te gaan, ook al is het de partner van onze nationale trots.

Onze dochter stond bij het vliegveld en dan is het leed geleden en weet je dat het ook weer heerlijk is om thuis te komen.
We hebben weer een geweldige reis gehad eerst samen met mijn moeder en broer.
Nostalgisch, emotioneel en veel gezien en daarna met z'n 2'en verder.

Nog even wat wetenswaardigheden op een rij:
- de 1ste week in Arizona hebben we ook nog altijd 480 miles (775 km.) gereden
- we hebben daarna in de volgende 3 weken 3436 miles (5500 km.) gereden
- we hebben de volgende staten aangedaan: Arizona, Washington D.C. ( geen staat), Maryland, Virginia, West-Virginia, Pennsylvania en New York.
Daarna in Canada: Ontario, Quebec, New Brunswick, Nova Scotia en weer New Brunswick en daarna weer in Amerika: Maine, New Hampshire en Massachusetts.

Zo dit is even voor de statistieken.

Ik kwam er net achter dat de afsluiting, die ik gisteravond later op de avond nog toegevoegd had, niet is overgekomen.
Was er vast niet bij met mijn hoofd, want heb een behoorlijke jetlag.
Vannacht om 5 uur zat ik nog beneden en om 9 uur klaarwakker, dus 4 uur gepit. Lekker.....

Lieve mensen, dank je wel dat jullie hebben gereageerd, mee hebben gelezen en ik hoop dat jullie een beetje "mee" genoten hebben.
Wij hebben dat zeker en ik hoop dat jullie er de volgende keer weer bij zijn,

Liefs,
Grace

Ps. bedankt voor je reactie Alida en tot gauw......