Verloren Verhaal

Hallo lieve allemaal,

nogmaals weer begonnen aan mijn verhaal. Gisteravond een hele tijd bezig geweest om Hans'verhaal aan te vullen, is het niet geplaatst.
Nou inmiddels was het toen 0.00 uur en had ik geen zin meer, maar echt gezellig was ik toen ook niet meer.

Ik ga het nogmaals proberen.

Amerika het land van telefoneren en internetten: nou ik zal jullie wat vertellen daarover.
Ik heb een telefoonkaart gekocht voor 100 belminuten. De kaart moest nog wel geactiveerd worden. Oke, instructies opgevolgd en wat dacht je: aan het eind van de rit had ik nog 29 belminuten over. Knap he. En het is me 1 x gelukt om Wendy te bellen, verder hebben we alleen telefoons kunnen vinden, die op quarters (met muntgeld)werken en daar kan je niet internationaal bellen. Geen kaarttelefoon te vinden!!!!!

En dan internet: ook zo'n medium. In alle hotels/motels wordt er geadverteerd met internet; ja wireless internet: dat betekent er is een aansluiting, maar je laptop moet je zelf bij je hebben.
En toevallig hebben we die thuis laten liggen; paste niet meer in de koffer......
Leuk he.

Nog wat, jullie hebben vast ook last gehad van de enorme stijgingen van de benzineprijzen, nou wij ook. Hier in Missouri is het weer betaalbaar; het kost hiet $2.49. Toen we begonnen in Denver hebben we daar $2.79 betaald en vanaf dat moment is het allleen maar duurder geworden.
Het meeste wat we hebben betaald is: $3.40 bij het Yellowstonepark.
Gemiddeld hebben we $3.10/$3.20 betaald. Best wel veel, als je kijkt hoeveel kilometers we hebben gereden. Er staan er nu al 7000 km. op, dus....

Een leuk verhaal van Hans in de Badlands: kofferbal open laten staan en dan op een zandweg hard achteruit rijden. Geweldig is dit: een kilo bagger en zand in de achterbak en koffers konden we ook niet meer vinden, maar we hebben wel gelachen hoor (als een boer die kiespijn heeft,haha).

Op weg van de Badlands (South Dakota) naar Nebraska was er een extra nieuwsbericht op de radio. Er was een thunderstorm gaande met zeer harde windvlagen en men werd verzocht een veilig heenkomen te zoeken.
Nou wat dachten jullie waar wij waren:
Juist ja: daar middenin. Geen kans om te schuilen, maar onze eeuwige optimist Hans vond het ook niet nodig, want we gingen de goede kant op: Namelijk die van het licht (ben ik blij dat ik in Salt Lake City bij de Mormonen geweest ben, want daar was ook het licht1).
Zonder dolle: de lucht was echt zwart achter ons en ik moet zeggen, ik voelde me absoluut niet fijn hierbij.

Verder niet veel bijzonderheden van jullie kant zo te zien/lezen, want het is aardig stil:
Ik begrijp dat ook wel:
het is elke dag weer hetzelfde; opstaan, wat water door je slaapoogjes gooien; boterham wegspoelen en je werk gaan doen.
's Avonds kom je dan weer gezellig thuis (of niet!), hoor je de verhalen van je andere helft aan, hapje warm eten voor je neus; afwassen en tv aan. Nog een gezellig bakkie leut erbij en dan halen we het eerste gaapje welweer.
En na het zoveelste gaapje wordt er voorzichtig geopperd om naar bed te gaan en is het weer aanschuiftijd achter het wolletje.
Oh mensen. ik zie het helemaal voor me en over een kleine 2 weken is dat ook weer mijn voorland, maar het kan ook niet altijd feest zijn en de meeste mensen genieten van de Wolletjes, dus niets aan de hand.......

Zo en nu weer wat persoonlijke notes:
-mamsie, hoe gaat het met het been en lekker even een weekje bij Herman en Gemma. Is toch weer even wat anders
-hoe is het met die papa en mama in Deventer, nog spannende dingen beleefd en gaat het nog goed bij jullie
-en Kampen ook het oude leven weer opgepakt na jullie vakantie (wat is dat vakantie)
-Herman en Gemma even lekker bijgetankt en nu weer met frisse moed ertegenaan, straks weer golfen!!!
-en buufjes/boefjes. Was het nog gezellig bij het buurtfeest (kan bijna niet zonder ons,want wij zijn de plakkers!)
en natuurlijk onze grietjes; Wendy, Maud en Noor. Wat denk je schat; ik stuur een kort berichtje want zij laten helemaal niets horen! Gelijk heb je.
Was het feestje voor je verjaardag nog gezellig met je vrienden.
Morgen ga ik je bellen hoor (ik weet nog niet hoe, maar het gaat lukken) Trouwens morgen zijn we al bij Jamie.
In ieder geval een hele fijne verjaardag meid. Als we thuis zijn, gaan we nog een feestje bouwen.

Trouwens, we hebben geen enkel SMSje van Bob en Margriet ontvangen. Het blijkt dat we ook telefonisch slecht/niet te bereiken zijn.
Hans krijgt op zijn toestel geen enkele provider meer, waarom geen idee. Het toestel heeft het wel gedaan.

Dikke kussen van mij weer en tot gauw.

Nota bene van Hans.
'Wisten jullie dat...Grace knoepers van bomen over het hoofd ziet bij het achteruit rijden!